بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خراسان / « گذر از وفاق سیاسی به وفاق اجتماعی » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم رضا غیاث آبادی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کلمه «وفاق» مثل بسیاری دیگر از مفاهیم در تاریخ سیاسی کشور با عزم راسخ و صادق رئیس جمهور به نام دولت چهاردهم در یادها ثبت و ماندگار شد .بی تردید نقش تعیین کننده سیاست های کلان کشور در مقابله با هر گونه افراطی گری داخلی و خارجی عرصه را برای تحقق شعار وفاق سیاسی مهیا کرده است که در آخرین مورد می توان به حمایت ارزنده مجلس شورای اسلامی در انتخاب کابینه اشاره کرد. اما به بیان شیرین حافظ شیرازی «که عشق آسان نمود اول ،ولی افتاد مشکل ها» وفاق سیاسی اتفاقی مبارک اما ناکافی است . باید دانست که وفاق در معنای موسع آن اگر به لایه های جامعه رسوخ نکند ابتر و ناپایدار خواهد ماند و در دالان تنگ و پرپیچ و خم سیاست محو می شود. عموم مردم کشور امور سیاسی را از دریچه حل مشکلات زندگی خود می بینند و جریان های مختلف سیاسی بدون توجه به مشکلات شان فاقد اعتبارند،بنابراین از یک سو مهم ترین راه تعمیق و ماندگاری پروژه وفاق سیاسی گذر به وفاق اجتماعی است واز سویی دیگر امید و همدلی اجتماعی به عنوان پیش نیازهای مردمی تحقق برنامه های دولت از راه وفاق اجتماعی می گذرد.مردم ایران با تنوع سلایق، ذیل ارزش های دینی و ملی خود مردمی سازگار و مقاوم هستند اما فشارهای مستمر اقتصادی و چالش های اجتماعی، آستانه تحمل و تاب آوری را کاهش داده است و در ذهن بسیاری هر اصلاح اقتصادی بیم از تکرار وقایع سال 98 را زنده می کند . اما دولت در عین حال با ابرچالش هایی مانند ناترازی انرژی به ویژه در مسئله بنزین ، مسائل زیست محیطی به ویژه محدودیت منابع آبی ، بیکاری ،تورم و... روبه روست . ناگفته پیداست که حل این مسئله و بسیاری مانند این نیازمند همراهی آحاد ملت و وفاق اجتماعی است . وفاق اجتماعی در این معنا نه تنها مناسب، بلکه ضرورت است، بنابراین تحقق آن نیازمند تدابیر لازم، پرهیز از جنجال آفرینی و تنش ، صداقت در گفتار، سلامت در عمل، حضور در میان مردم و توجه به عدالت اجتماعی ، مقابله با ویژه خواری و فامیل سالاری و توجه به ظرفیت های ملی است . تلاش شخص رئیس جمهور در انتخاب کابینه نشانه های ارزشمندی از این رویه ها را نمایش داد که امید است با توجه به حاکمیت قانون و اسناد بالادستی تجربه مبارک جدیدی رقم بخورد . همچنین باید توجه داشت که وفاق اجتماعی به اشتباه آشتی ملی تفسیر نشود ،زیرا اقشار مختلف مردم دچار اختلاف و قهر نیستند که این راهکار مناسب آن باشد.در نبایست های وفاق اجتماعی مسائلی همچون درگیری‌های سیاسی ، تصمیم گیری پشت درهای بسته و ارجاع مشکلات به دولت‌های قبلی ویرانگر است. وفاق اجتماعی با امید هم خانواده است هر چیزی که آن را خدشه دار کند، تخریب وفاق است. در این مسیر ضرورت دارد که رئیس محترم جمهور نسبت به اعضا و مدیران دولتی حساسیت لازم را داشته باشد تا از هرگونه سخنانی که باعث جنجال و تنش می شود، جلوگیری کند. گفت وگوهایی حول وام های بانکی و اسب زین کرده که اخیرا مورد توجه قرار گرفته است از آن جمله اند .حال که بخش های مختلف حاکمیت برای موفقیت دولت همراه هستند این مهم به همراه وفاق اجتماعی و همراهی آحاد مردم بزرگ ترین سرمایه دولت برای اجرای تعهدات و حل مشکلات مختلف در داخل کشور است. توجه به توانمندی‌ها و ظرفیت‌های داخلی می‌تواند امیدواری زیادی به ویژه در نسل جوان ایجاد کند . حفاظت از وفاق اجتماعی، حفاظت از سرمایه گرانبهایی است که می‌تواند بسیاری از چالش‌های کور و موانع را از پیش پای مدیران بردارد بعون ا... تعالی.