ایران پرسمان - ایسنا / ناسا از همه زنانی که در برنامه «آپولو» مشارکت داشتند با نامگذاری ساختمانی در هیوستون(جایی که در زمان ماموریت‌های ماه بخشی از مرکز فضاپیمای «سرنشین‌دار» آن بوده است) تجلیل کرد.
به گزارش ایسنا، مرکز فضایی جانسون آژانس فضایی ناسا که در سال 1973 نامش به نام ریاست جمهوری تغییر کرد، پنجاه و پنجمین سالگرد ماموریت فرود آپولو 11 بر ماه را با اختصاص یکی از ساختمان‌های اصلی به زنان و تغییر نام آن به عنوان «مرکز دوروتی وان به افتخار زنان آپولو» جشن گرفت.
به نقل از اسپیس، این عنوان، به یکی از افرادی اشاره دارد که محاسباتش به هدایت تحقیقات اولیه هوانوردی ایالات متحده کمک کرد و در عین حال آگاهی همه زنانی را که در میان 400 هزار نفر نیروی کار در پشت صحنه فرود اولین آمریکایی‌ها بر روی ماه بودند، افزایش داد.
ونسا وایچ(Vanessa Wyche)، سومین زن و اولین رنگین‌پوست که مدیریت مرکز جانسون اسپیس را بر عهده دارد می‌گوید: از طرف مرکز فضایی جانسون ناسا، ما مفتخریم که میزبان این رویداد تاریخی باشیم. آژانس از کمک‌های قابل توجهی که زنان در صنعت فضایی انجام داده‌اند، به ویژه پیشگامانی که در برابر بسیاری از چالش‌های دوران خود ایستادگی کردند، تجلیل می‌کند. همانطور که ما برای بازگشت به ماه برای علم و اکتشاف طولانی مدت آماده می‌شویم، ماموریت‌های آرتمیس ناسا اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را به ماه خواهند برد.

 ونسا وایچ نفر دوم از سمت راست

وایچ افزود: تخصیص ساختمان 12 جانسون به زنان مبتکری که پایه و اساس برنامه فضایی کشور ما را بنا نهادند، یک افتخار است.
وان واحد مجزای «محاسبات ناحیه غربی که یک گروه کاملا سیاهپوست از ریاضیدانان زن در آزمایشگاه هوانوردی لنگلی مموریال در همپتون، ویرجینیا بودند، رهبری می‌کرد.
در سال 1958، زمانی که کمیته ملی مشاوره هوانوردی(NACA) به ناسای تازه تأسیس، منتقل شد، وان و بسیاری از اعضای گروه رایانه‌های غربی به بخش جدید تحلیل و محاسبات(ACD) پیوستند. وان به یک برنامه‌نویس متخصص «فورترن»(Fortran) تبدیل شد.
رهبری وان به پیشرفت نیروی کار متنوع ناسا، به ویژه در جانسون، کمک کرد، زیرا افراد از همپتون به هیوستون منتقل شدند و از کنترل مأموریت در ساختمان 12 حمایت کردند. او قهرمان همه افرادی بود که تحت مدیریت او بودند.
وان در سال 2008 در سن 98 سالگی درگذشت. هفت سال بعد، اکتاویا اسپنسر(Octavia Spencer)، بازیگر برنده جایزه اسکار، او را در فیلم «شخصیت‌های پنهان» بر اساس کتابی به همین عنوان اثر مارگو لی شتلی به تصویر کشید.
اگرچه وان در جانسون کار نمی‌کرد، زنان دیگر در طول برنامه آپولو در خانه پروازهای فضایی سرنشین‌دار در تگزاس موقعیت‌های قابل توجهی داشتند.

 فرانسیس نورثکات
به عنوان مثال، فرانسیس نورثکات(Frances Northcutt)، کار خود را مانند وان به عنوان یک محاسبه‌گر آغاز کرد و سپس به اولین زن مهندس تبدیل شد که در ماموریت کنترل کار می‌کرد. نورثکات به توسعه مسیری کمک کرد که مأموریت آپولو 8 دنبال کرد تا اولین فضانوردانی که به ماه پرواز کردند به زمین بازگردانند. او همچنین بخشی از گروهی بود که مانورهای لازم برای آوردن فضاپیمای فلج شده آپولو 13 و خدمه آن را به سلامت به خانه ابداع کرد.
فیزیولوژیست ریتا رپ(Rita Rapp)، که در سال 1962 به مرکز فضایی سرنشین‌دار ناسا رسید، به توسعه سیستم غذایی آپولو که روشی است که وعده‌های غذایی فضانوردان برای سفر به ماه و بازگشت بسته‌بندی می‌شود، پرداخت. او شخصا بر تهیه منوی هر یک از فضانوردان آپولو نظارت داشت. رپ در سال 1989 در سن 61 سالگی درگذشت.
زنان دیگری در مرکز به عنوان منشی کار می‌کردند و از اعضای خدمه آپولو حمایت می‌کردند. آنتوانت زان(Antoinette Zahn)، شارلین استرومن(Charlene Stroman)، جیمی کاپلین(Jamye Coplin)، شارلوت مالتز(Charlotte Maltese)، پنی استادی(Penny Study) و مارتا کابالرو(Martha Caballero) هرکدام به هشت تا 10 فضانورد اختصاص داده شدند که تعداد آنها افزایش یافت.
فراتر از هیوستون و لنگلی، جوآن مورگان(JoAnn Morgan) اولین مهندس زن و تنها زن تیم پرتاب آپولو در مرکز فضایی کندی در فلوریدا بود. جودی سالیوان(Judy Sullivan)، مهندس زیست پزشکی، در ساختمان عملیات فضاپیمای سرنشین دار کندی و مسئول نظارت بر سلامت فضانوردان آپولو 11 بود.
به طور مشابه، دی اوهارا(Dee O"Hara) به عنوان پرستار ارشد فضانوردان خدمت کرد، در حالی که دفاتر پزشکی را در هیوستون و در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا رهبری می‌کرد.
مارگارت همیلتون(Margaret Hamilton) در موسسه فناوری ماساچوست(MIT) در بوستون، توسعه نرم افزاری برای سیستم هدایت و ناوبری فضاپیمای آپولو را رهبری می‌کند.
در مرکز پرواز فضایی مارشال در آلاباما، اتل باوئر(Ethel Bauer) به محاسبه مسیر پرواز کمک کرد در حالی که متالورژیست مارگارت برنکه(Margaret Brennecke) بر انتخاب مواد برای ساخت موشک سترن V مربوط به دوره آپولو نظارت داشت.
باربارا جانسون(Barbara Johnson) مدیر برنامه آپولو در بخش الزامات و ارزیابی ماموریت بود، بالاترین مقامی که هر زنی تا به حال در بخش خود داشته است و مسئولیت مدیریت بیش از 100 مهندس که عمدتا مرد بودند را بر عهده داشت.
«مرکز دوروتی وان به افتخار زنان آپولو» یکی از سازه‌های دائمی اصلی مرکز فضایی جانسون است که در سال 1963 ساخته شد. امروزه به عنوان یک ساختمان پشتیبانی اداری عمل می‌کند.
این ساختمان با مساحت 65 هزار فوت مربع(6000 متر مربع) در سال 2012 تعمیرات اساسی شد تا دارای فناوری‌های کم مصرف از جمله یک باغ روی پشت بام باشد که علاوه بر اینکه خانه‌ای برای لانه سازی پرندگان و گل‌های وحشی به حساب می‌آید، به کاهش مصرف آب آشامیدنی و افزایش حفاظت در برابر اشعه ماوراء بنفش کمک کند.